Hoe ik mij voelde toen ik zwaarder was.
Wijde shirts en spijkerbroeken met stretch is voornamelijk wat er in mijn kast ligt. Kleding kopen vind ik een hel, want de kledingwinkels waar ik naartoe wil verkopen net mijn maat niet.
Mijn lijf begeeft zich in de gevarenzone. Ondanks dat mijn postuur flink uitgedijd is, heb ik qua uiterlijk er niet eens heel veel last van. Het zijn de lichamelijke klachten die ervoor zorgen dat ik na ga denken over gewichtsverlies en dan ook nog eens via de huisarts. Oké, zoals ik hierboven schrijf vind ik winkelen niet echt leuk. Maar omdat ik graag in oplossingen denk, vermijd ik de kledingwinkel en bestel lekker comfortabel mijn kleding online en hoef ik vervolgens niet in een te krap kleding hokje te gaan zweten.
Op een dag ga ik voor mijn bloeddruk naar de huisarts. Deze is dan wederom te hoog en krijg ik nieuwe medicijnen voorgeschreven. Dus ondertussen slik ik voor mijn hoge bloeddruk twee pilletjes.
“Hoe gaat het verder met je?”, vraagt ze. Vervolgens vertel ik haar dat ik enorm moe ben, mijn conditie ver te zoeken is en dat ik niet lekker in mijn vel zit. En echt serieus waar, er gaat nog steeds geen lampje branden.
De huisarts begint over mijn gewicht en vertelt daar in één zin bij dat het wel beter is om af te vallen. Op dat moment schrik ik. Het is confronterend om te horen dat je lijf niet gezond is. Ze stelt voor om te starten met een koolhydraatarm dieet. Ik moet heel eerlijk zeggen dat ik niet meteen heel enthousiast ben. Maar goed, ik krijg een boekentip mee en ga mij verdiepen in dit dieet. In het begin ben ik er best enthousiast over en kan ik het goed volhouden. Maar op een gegeven ogenblik gaat de creativiteit er toch van af en zo zakt het enthousiasme ook weg. Dus ik besluit ermee te stoppen.
Steeds bewuster van mijn gezondheid en mijn lijf begin ik mij zo langzaamaan ongemakkelijk met mijzelf te worden.
Ondanks dat mijn hoofd niet vind dat ik te zwaar ben, begin ik wel aan shirtjes te trekken en zie ik mezelf op foto’s terug die wat anders laten zien dan ik me voel. Daar begin ik mij aan te storen.
Het programma wat Babette en ik hebben ontwikkeld ben ik gaan volgen. Gewoon met het gezin aan tafel en ruimte voor een ongezonde keuze. De kilo’s gaan er vanaf. Op dit moment heb ik een voedingspatroon dat bij mij past en die ik makkelijk kan volhouden. Helaas heb ik de medicatie voor mijn bloeddruk nog steeds nodig, dit is een genetisch dingetje dus daar heb ik mij bij neergelegd.
Ik kan weer gezellig naar de stad en naar de winkels waar ik heen wil, en vol goede moed begeef ik mij weer in kleedhokjes. Zweten doe ik er nog steeds maar dat ligt dan wellicht dan toch ook aan het klimaat in de winkel.
Lieve groetjes,
Inge