Even alles laten gaan!

Vanmorgen sta ik in de file en ik aanschouw een heerlijke ochtend flow tussen moeder en zoon.

De moeder die duidelijk klaar is voor de sportschool heeft een enorm plezier met haar zoon. Ze laat alles los en staat de dansen en te schudden met haar lijf. Enigszins wat weifelend doet haar zoon voorzichtig met haar mee. Wat een plezier hebben deze twee op de ochtend.

Wat ik zo ontzettend mooi vind om te zien is dat ze beide zo opgaan in het plezier wat ze eraan beleven dat zowel moeder als zoon totaal geen aandacht besteden aan de omgeving. Gewoon in hun eigen bubbel.

Verderop staan drie vrouwen te praten. Ik denk moeders van school. Zij aanschouwen zonder iets te zeggen het voorbijgaande duo. Niets vermoedend dansen en lachen moeder en zoon langs hun heen. Als ik naar hun kijk komt er een glimlach op mijn gezicht.

Maar waar ik enorm van schrik is de blikken die de moeder krijgt omdat ze wellicht in de ogen van de andere vrouwen dit niet behoort te doen. De afkeurende en knikkende hoofden en het stilvallen van hen gesprek zegt meer dan ik zou kunnen verstaan vanuit de auto.

Wat zien die vrouwen wat ik over het hoofd zie? Wat maakt dat dit groepje vrouwen deze moeder nakijken? Is het de sportkleding die de moeder draagt? Is het wellicht het vrolijke dansje wat ongepast is? Of een combinatie van beide?

Ik denk dat we allemaal op deze manier onze kinderen naar school mogen brengen, of naar ons werk te gaan. Gewoon met een dansje in kleding die op dat moment gepast of lekker zit. Kies jij maar het maakt mij niet uit.

Mijn dochter gaat al jaren met enorme tegenzin naar school. Hoeveel dansjes en trucjes ik al uit de doos heb getoverd om het kind te mobiliseren om vrolijk naar school te krijgen. En er zijn genoeg blikken toegeworpen naar mij. Wellicht deed ik in de ogen van de toeschouwer wel heel idioot. Of was mijn kleding niet geschikt voor mijn schuddende lijf. Oordelen over een ander is zo gedaan. We vinden altijd wel een kritische nood naar een ander. Vaak komt dit voort uit je eigen onzekerheid. Wat spiegel jij naar jezelf als je oordeelt over een ander? Misschien is er iets aan jezelf waar je niet helemaal tevreden over bent. En dat geeft niet, niemand is immers perfect.

En voor hetzelfde geld had deze moeder helemaal geen motivatie nodig om gewoon een leuke ochtend te hebben met haar zoon. Had ze gewoon zin in dat dansje.

Lieve groetjes,

Babette en Inge